Vandag is dit 20 dae wat my lewe verander is. Net soos getroud is. Vra almal, en hoe voel dit om getroud te wees. Nie so lank gelede het ek die vraag beantwoord. Swanger? Hoe voel jy? Gaan dit almal goed? En natuurlik nog meer uitgebreide vrae en advies van veral al mama's.
Die afgelope dae, hoe gaan dit nou met jou en die mooiste vraag, hoe voel dit om mama te wees. Ek het nog nie n duidelike uitleg daarvoor. Dus ook te vroeg en ingewikkeld voor en daar sit soveel liefde en ongeloof aan vas.
Maar ek is nie skaam om wel te probeer antwoord. Voel weird op n goeie manier en vernamelik, voel dit hy was altyd met ons. Ons was altyd 3 i.p.v 2.
Op 30 November 12.48 uur is ons wondertjie, Roan Van de Wetering ( sonder n tweede naam) gebore. Wat n ervaring! Ek het geluk gehad met n heftige ( wat dit altyd is) en kort bevalling. Die idee dat jy jou baba byna gaan ontmoet. Is n gevoel, wat ek alleen aan n ander moeder miskien kan beskryf. Want sy sal my aan kyk met dromerige oe en n bree glimlag en haar kop knik. Sy sal haarself in my oe sien voor n oomblik. Daardoor sal ek n waardevolle oomblik met haar deel. Maak nie uit wie die moeder is. Dit is n gevoel wat n moeder ken.
Ek kon my nuuskierigheid konstant onderdruk maar 10 minute voor sy geboorte neem al my nuuskierigheid die oorhand. Al die miljoene vrae wat ek geprobeer het om geen big deal van te maak, storm deur my brein. Hoe lyk hy, is hy klein, is hy gesond, het hy alles op en aan. Natuurlik, is dit n meisie of seun? Die oomblik het aangebreek! Hy was so vinnig gebore. Dat ek kon myself nie eens gek maar om self antwoorde te gee, want my antwoorde was alles op my bors.
Toe ek hom vir die eerste keer sien. Was hy so klein! Hy lyk ook nie regtig soos n mens :D
Die klein liggampie teen my, het my hart weereens, in die eg gesteel! Ek was in my eie wereld. Pas kort daarna in die wereld van Robin en ek en toe ons drie! So sal dit ook altyd wees! Ook die foto wat ons saam gemaak het. Ek dink dat ek vir die res van my lewe n foto wil met ons 3 daarop. Wag my twee manne weet nie wat op julle wag in die toekoms :D
Wat ek mooi vind van Robin hy gun my die mooi oomblikke met ons baba. Oh wag! Ons het regtig nie die geslag geweet! Dit was die beste verrassing ooit! Ok, toe Robin my op die Tafelberg vra om met hom te trou en al die geluk in my lewe is ook soms n suprise. n Suprise omdat ek my seeninge nie as vanselfsprekend sien!. Maar ja, Robin is onvoorwaardelik lief vir my :DDD. Dit was net n ander suprise.
Terwyl ek in my bed le en dus letterlik die bedoeling, om nie eens te beweeg. Was ek n nuwe ma, wat van alles weet en na alles kyk. Veral die oomblik toe my kind weggeneem is. Robin is super netjies en loop stadig na ons baba toe die kindersartse hom neem vir ondersoek. Robin gee almal die ruimte om hulle werk te doen. Hy is uiteindelik by en vir my gevoel loop hy te stadig ( dus in dieselfde vertrek)
Maar wag, ek hoor iemand vra wat is die geslag en toe besef ek ek weet dit nie en my baba le al op my bors met alles toe, so Robin kon dit ook nie sien. Vir n oomblik het die profesionals vergeet, ons weet dit REGTIG nie! Was ons klein woderjie van mama weggehaal, alles sdat ons kan weet wat sy geslag is. DUS N SEUNTJIE! Om n meisie te het, sal ek nie weet! My brein was op die oomblik geblokeer vir enige iets anders. Ook die laaste tyd het ek die gevoel dus n seuntjie. My maag was klein en staan met n punt na voor. As van my vriende my sien, se hulle altyd, hoe mooi ek lyk en dat dit n seuntjie is. Robin was seker vanaf dag 1 dat dit n seuntjie is. n Seuntjie klink perfek en sal niks anders wil in ruil vir enige iets in die wereld.
Ook was daar veel mense wat gese het dus n meisie. Maar ek glo dit was gebaseer op my karakter.
Ook die Chinese kalender, het dit goed! Op die kalender kan jy sien, wat is die geslag van die baba.
Almal wou weet wat die naam van ons seuntjie is en kyk na my. Ek kyk na Robin en se, sy Papa moet dit se. Robin se met n senuweeagtige stem Roan Van de Wetering en n reenstorm van trots en dankbaarheid oortref my siel. Ek dink dat ek baie sterk is, want ek het nie gehuil, op die oomblik. Behalve dat ek Roan in my arms hou vir die eerste keer, was dit so n mooi oomblik wat ek ook nooit sal vergeet. Ek kyk onmiddelik nog met meer ander oe na die wit baby ( poeierwit) en se saggies aan Robin, ons seun Roan is gebore en hy kry uiteindelik die geleentheid om my n soen te gee met soveel emosie in sy oe. En wat dink jy, toe voel ek die warme trane oor my wange rol. Was korstondig maar n oplugting! Hy vryf aan my voorhoof en gee my n soen op my voorhoof en se saggies aan my, lief, ek is so onzettend trots op jou. Geen warm trane, maar my hele hart krimp van emosie.
Daarna was daar niks aan die hand. Dokters vra hoe ons mekaar ontmoet het en my aksent? Ons vertel saam ons liefdesverhaal met onse Roan in die broeikas langs die bed van Mama.
Natuurlik is die die mooiste liedesverhaal ooit as jy dit afsluit met so n wonderjie langs jou bed en Papa all the way, aan ons sy. Plus n mama wat so opgewonde is, dat jy nie vir n oomblik dink sy het net n baba gekry. Geluk of oerkrag van die verre Kalahari in Suid Afrika?!
Robin vra aan almal waarom Roan so blank is. Hulle lag, my man het humor. Nee dit was geen humor hoor. Waarom is hy so wit? haha!
Ons kry n broodjie met kaas, ham en tee en natuurlik beskuit met BLOU muisjes ( dus n Nederlandse kultuur) Ek kan nie eens eet van geluk!
Toe was ons alleen. Robin ek ek kyk met bewondering na Roan. Robin kontak sy ouers na die familie app groep met n foto. Ek wonder hoe dit voel om n foto met n baba en blou mus op die hoof te kry. Onmiddelik daarna bel hy hulle o hulle hom. Ek hoor die bewerige, opgewonde, trots stem van Robin en glimlag.
Dit voel natuurlik die tyd het stil gestaan! Was n koude dag maar daar was ons nie eens bewus van. Robin se ouers, broer, sy verloode en suster. Roan se naaste familie behalve ons twee was daar opeens. Ek het hulle nie so vinnig verwag!
Die geluk op hulle gesigte, blydskap en liefde in hulle oe en trots is hulle stemme. Het ek eintlik nogsteeds geen beskrywing voor. So n extra trots Robin, by die aanwesigheid van sy familie, sien ek ook opeens. Almal staar na Roan eindeloos en ek natuurlik ook. Die verpleegster verskoon hom elke keer en ek is ok daarmee, kan ek nie wag om dit self te doen. Om sy klein lyfie sef te versorg, genoeg drukkies te gee. Mooi al die indrukke! Ons het Robin se ouma gebel en sy was soooooo bly! Ek het Sony en Shane geapp en ok al vroeer die oggend al. Dus die naaste aan familie wat ek kon deel. So naby maar ook so ver. Sony bel my die aand en sy was so bly. Sy herninner my aan iets wat sy 5 maande gelede aan my vertel het. Ons het geweet Shane kry n meisie en toe se sy een oggend toe ek haar bel. Ek het gisteraand gedrom Mama Lisa se aan my, Sony gaan kyk Landie het n seuntjie gery. Ek het dit toe nie heel ernstig opgeneem maar op die oomblik kry ek n warm gevoel deur my liggam want ek onthou sy het dit vertel.
Blomme van n vriendin, blomme van Fleur, n blou selfgemaakte geskenk van Ouma Marijke was net die begin van al ons geskenke en blomme....
Roan was n week te vroeg gebore en was n bietjie klein 2694gram, hy was n week gelede 2800gram en die week nog by. So hy groei super goed. Dit was gelukkig nie nodig vir n broeikas maar hy was wel vir n uur in die broeikas omdat sy temperatuur laag was. Daarna was hy warm gehou met twee warm waterbottels en dit doen ons nogsteeds. Die kinderartse het hom n score van 9 uit 10 gegee. So ons seun is goed om na huis te gaan. Ons het wel die nag in die hospitaal gebly om net seker te maak dit gaan goed met sy temperatuur. Robin kon by ons slaap, maar omdat ons 10 minute vanaf die hospitaal bly. Het hy lekker in ons eie bed gaan slaap. Dit gun ek hom ook!
Aan die anderhand kon ek nie n oog toe maak. Ek bly maar na die mini bedjie langs my bed kyk. Om die 3 uur word ek kom wakker maak waarvan ek alleen die laaste keer slaap. Om hom te borsvoed. Wat was ek bly. Gedink ek weet genoeg, maar dit was n moeilike... Uiteindelik het dit goed gekom en kry Roan die hele dag borsvoeding, in die nag vir 20 minute borsvoeding en dan flesvoeding in sy bottel. Hy kry ook ook voedig as hy dit nodig is omdat hy n bietjie klein is. Die eetse twee weke het ek melk gekolf met n spesiale apparaat. wat baie handig is. Robin het dit gekoop die dag toe ons huis toe gaan vanaf die hospitaal. Maar ek voel my so getramuatiseerd. My borste is al pynlik en dan nog so n apparaat. Vanaf vorige week Vrydag gebruik ek dit nie meer. Miskien gebruik ek dit uiteindelik weet, wie weet.
Al die verpleeging is so sorgsaam en vriendelik en vind roan so mooi. Die dokters van die volgende dag kom ook langs om te hoor hoe dit met ons gaan. Almal vind hom super mooi en die reaksies is so mooi om te sien. Sien dokters op n kraamafdeling nie elke dag genoeg babies?! Sien hulle die verskil?!
Die kinderarts kom ook langs om te kyk hoe dit gaan en ja, dieselfde reaksie :) Dus of die man helemaal smelt! Hy se uiteindelik, ek kry nooit genoeg van sulke wondertjies, ek sien dit elke dag en het self 3 van. Geniet van hom maar ek sien in jou oe dat jy goed vir hom sorg. Hy se ook dat ek goed uit sien vir iemand wat gister beval het en moontlik die nag nie geslaap het.
Maar die enigste wat ek hoor is hoe mooi Roan is en dat hy hom heeltemaal verwonder aan die klein mensie.
Uiteindelik was Robin daar, 09:00 uur Vrydag 1 Desember. Robin in sy maxi-cozi gesit en sy overzised broek, woltrui, sokkies en twee musjes :)
Ja, hier weet almal jy het net n baba gekry. Ek sien vele mense na ons kyk en probeer om te loer hoe Roan lyk. Dit kan jy tog nie weet met so n blond papa en bruin mama met n bos krulle op haar hoof. Dit vind ek wel as n kompliment. Alleen jammer dat mense veels te netjes is om spontaan geluk te se. Maar miskien hoort dit so. Ek het nog nie uit die hospitaal gegaan met n baba. So die reaksies van mense is eintlik ok nuut vir my/ons. Dus tog opvallens hoe mense eindeloos na jou kyk.
Robin haal sy kar sodat ons nie te ver hoef te loop en dus koud. Ek vind dit nie erg maar sal Roan nie siek word?! :D Nee hy het nie siek geword!
Alles was anders, maak nie saak hoe jy dit bekyk. Ons het nooit in die verlede van die hospitaal gery met n baba agter in n maxi-cozi en ouers wat die hele tyd na agter kyk of papa in sy voorspieel. ja, hy oorleef dit alles. Hy voel my op die oomblik opreg as n mama. Ek sal, vir solank soos wat ek leef nooit die dag, oomblik vergeet toe ons na ons huis ry en Roan n bietjie aan alles voorstel. Die mooiste gevoel toe ons in ons straat ry. Ek merk die hele tyd dat Robin heel versigtig ry. Ek se totaal niks daarvan. Was super mooi om te sien. Dat papa dink hy is breekbaar :)
Tuis, moes ons onmiddelik n foto van hom maak. En met die ander foto's sal hy dit alles sien eendag.
Afgelope Saterdag was ons vir die eerste keer buite met Roan, die week daarvoor het dit gesneeu en die koue was hy nog te klein voor. Ons het na n cafe gestap en lekker koffie gedrink. Robin het uiteindelik my koffie ook gedrink, want dus nie goed om te drink as jy borsvoeding gee. Ons moes weer optyd terug vir ons volgende besoek die aand.
Sondag middag het Oupa, ouma, tante Roos, oom Tom en tante Fleur kom oppas en kon Robin en ek vinnig vir lunch gaan. Robin wou vinniger as ek terug na huis. Miskien omdat hy dan ook deur die week op werk is en ek roan meer sien.
Gister moes ek na die dokter, alhoewel ek 3 controles gehad het tuis en Roan se controles ok tuis gedoen is. was dit handig, want dan hoef jy nie met n klein baba na buite in die koue met die eerste weke. Roan het sy eerste ooppas-uur gehad van Dorien. Grappig is dat ek ook altyd haar kinders keck en Mas opgepas het. Ek was na die dokter, vinnig na die supermark en dit het heel anders gevoel. Ook Sondag, waar is Roan, nie in my maag, of arms of aan my bors. Ek mis hom tog wel :)
Ek vertel volgende week aan julle van ons lieve kraamsorg en besoek.
Ek plaas nog geen foto's van Roan omdat ek/ons nog eers lekker geniet van hom en hom vir ons self wil hou. dus seker super bekend by baie mama's. Maar ek sal hom wel n keer met julle deel
